55 / 350
54
Εκδόσεις ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ – Βιολογία Θετικών Σπουδών
3.
Τι προβλήματα προκαλούν τα δρεπανοκύτταρα στους ασθενείς με
δρεπανοκυτταρική αναιμία; (Μονάδες 6)
Απάντηση:
1.
Το αλληλόμορφο γονίδιο που καθορίζει τη δρεπανοκυτταρική αναιμία
κληρονομείται με υπολειπόμενο αυτοσωμικό τρόπο, με βάση τη θεωρία του
σχολικού βιβλίου.
Αρχικά προσπαθούμε να αποδείξουμε εάν το αλληλόμορφο γονίδιο που
καθορίζει την ασθένεια κληρονομείται με επικρατή ή υπολειπόμενο τρόπο και
στη συνέχεια εάν κληρονομείται με αυτοσωμικό ή φυλοσύνδετο τρόπο).
Από το γενεαλογικό δένδρο παρατηρούμε ότι γονείς που δεν έχουν την
ασθένεια, τα άτομα Ι-1 και Ι-2, αποκτούν παιδιά με την ασθένεια, τα άτομα ΙΙ-
2, ΙΙ-3. Έτσι, διαπιστώνουμε ότι το αλληλόμορφο γονίδιο που είναι υπεύθυνο
για την ασθένεια κληρονομείται με υπολειπόμενο τρόπο. Αυτό γιατί, εάν ήταν
επικρατές, τότε οι γονείς, τα άτομα I-1 και I-2, θα έπρεπε να είναι ομόζυγοι για
το υπολειπόμενο χαρακτηριστικό, ενώ τα παιδιά τους τα άτομα ΙΙ-2, II-3, θα
έπρεπε να έχουν ένα τουλάχιστον επικρατές αλληλόμορφο (άτοπο).
Αναλυτικότερα, επιτελώντας και τις κατάλληλες διασταυρώσεις για να
απορρίψουμε την περίπτωση το αλληλόμορφο γονίδιο για την ασθένεια να
κληρονομείται με επικρατή τρόπο έχουμε:
Αν είναι
αυτοσωμικό
:
Αν είναι
φυλοσύνδετο
:
Επομένως αποκλείεται το αλληλόμορφο που είναι υπεύθυνο για την ασθένεια
να κληρονομείται με επικρατή τρόπο. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι στην επικρατή
κληρονομικότητα, κάθε ασθενής έχει έναν τουλάχιστον ασθενή γονέα.
P
1
:
αα
(
´
)
αα
Γαμέτες:
α
α
F
1
:
αα
Φαινοτυπική
αναλογία:
100% υγιείς
P
1
:
Χ
α
Χ
α
(
´
)
Χ
α
Υ
Γαμέτες:
Χ
α
Χ
α
, Υ
F
1
:
Χ
α
Χ
α
, Χ
α
Υ
Φαινοτυπική
αναλογία:
100% υγιείς