Βιολογία Θετικών Σπουδών Γ' Λυκείου

Εκδόσεις ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ – Βιολογία Θετικών Σπουδών

Είναι φανερό ότι η χρησιμοποίηση διαγονιδιακών φυτών και ζώων για την

αύξηση της φυτικής και ζωικής παραγωγής παρουσιάζει σημαντικά

πλεονεκτήματα έναντι της κλασικής μεθόδου των διασταυρώσεων. Αυτά

επιγραμματικά είναι τα παρακάτω:

Επιλογή και προσθήκη μόνο επιθυμητών ιδιοτήτων με ταυτόχρονη

διατήρηση των παλαιών επιθυμητών χαρακτηριστικών.

Ταχύτατη παραγωγή βελτιωμένων φυτών και ζώων σε σχέση με

παραδοσιακές τεχνικές.

Θα μπορούσε να προστεθεί ότι με τα διαγονιδιακά ζώα και φυτά

επιτυγχάνεται προσθήκη νέων ιδιοτήτων, που δεν είναι καταγεγραμμένες στο

γενετικό υλικό του είδους.

Οι Watson και Crick διατύπωσαν το μοντέλο της διπλής έλικας του DNA,

που

αναφέρεται στη δομή του DNA στο χώρο. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό:

Το DNA αποτελείται από δύο πολυνουκλεοτιδικές αλυσίδες που

σχηματίζουν στο χώρο μια δεξιόστροφη διπλή έλικα.

Η διπλή έλικα έχει ένα σταθερό σκελετό, που αποτελείται από

επαναλαμβανόμενα μόρια φωσφορικής ομάδας - δεοξυριβόζης ενωμένων

με φωσφοδιεστερικό δεσμό. Ο σκελετός αυτός είναι υδρόφιλος και

βρίσκεται στο εξωτερικό του μορίου. Προς το εσωτερικό του σταθερού

αυτού σκελετού βρίσκονται οι αζωτούχες βάσεις που είναι υδρόφοβες.

Οι αζωτούχες βάσεις της μιας αλυσίδας συνδέονται με δεσμούς υδρογόνου

με τις αζωτούχες βάσεις της απέναντι αλυσίδας με βάση τον κανόνα της

συμπληρωματικότητας. Η αδενίνη συνδέεται μόνο με θυμίνη και

αντίστροφα, ενώ η κυτοσίνη μόνο με γουανίνη και αντίστροφα. Οι δεσμοί

υδρογόνου που αναπτύσσονται μεταξύ των βάσεων σταθεροποιούν τη

δευτεροταγή δομή του μορίου.

Ανάμεσα στην αδενίνη και στη θυμίνη σχηματίζονται δύο δεσμοί

υδρογόνου, ενώ ανάμεσα στη γουανίνη και στη κυτοσίνη σχηματίζονται

τρεις δεσμοί υδρογόνου.

Οι δύο αλυσίδες ενός μορίου DNA είναι συμπληρωματικές, και αυτό

υποδηλώνει ότι η αλληλουχία της μιας καθορίζει την αλληλουχία της άλλης.

Η συμπληρωματικότητα έχει τεράστια σημασία για τον αυτοδιπλασιασμό

του DNA, μια ιδιότητα που το καθιστά το καταλληλότερο μόριο για τη

διατήρηση και τη μεταβίβαση της γενετικής πληροφορίας. Κάθε αλυσίδα

DNA μπορεί να χρησιμεύει ως καλούπι για τη σύνθεση μιας

συμπληρωματικής αλυσίδας, ώστε τελικά να σχηματίζονται δύο δίκλωνα

μόρια DNA πανομοιότυπα με το μητρικό μόριο.