153 / 220
152
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ἀποκρινόμενος: το γ πληθυντικό πρόσωπο της ευκτικής μέλλοντα στην ίδια φωνή.
Γ.3. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω λέξεων του κειμένου:
οὐδενὸς, λέγοντος, χρηστὸς, ἀκοῦσαι, ἀληθῆ.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Γ.1. Άλλωστε εγώ δεν υπήρξα ποτέ δάσκαλος κανενός. Κι αν κάποιος, όταν μιλούσα
και όταν
εκτελούσα το καθήκον μου, επιθυμούσε να με ακούει, είτε νεότερος ήταν είτε
μεγαλύτερος, δεν το αρνήθηκα ποτέ σε κανέναν. Ούτε μιλάω μονάχα όταν παίρνω
χρήματα, και όταν δεν παίρνω δεν μιλάω, αλλά προσφέρομαι το ίδιο και σε πλούσιους
και σε φτωχούς να με ρωτάνε, ή αν θέλει κανείς απαντώντας μου να ακούει αυτά που
λέω. Και γι' αυτούς εγώ, είτε κάποιος τους γίνει καλός είτε όχι, θα ήταν άδικο να
κατηγορούμαι, γιατί ποτέ δεν υποσχέθηκα σε κανέναν τίποτα, ούτε δίδαξα κανένα
μάθημα. Και αν κάποιος ισχυρίζεται ότι από εμένα ποτέ είτε έμαθε είτε άκουσε κάτι
ιδιαιτέρως, που δεν το άκουσαν και όλοι οι άλλοι, να ξέρετε καλά ότι δεν λέει την
αλήθεια.
Γ.2.
ἡμῶν
χρήμασι
πένης
δικαιότερον
ἀληθεῖ
γενέσθαι
εἰρηκότος
ἔπραξας
ἐπεθυμοῦμεν
ἀποκρινοῖντο.