151 / 220
150
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
οἵδε
τοῖς φάσκουσι
παλαίτατα
τήν ἔριν
πείσει, -ῃ
ξύμβηθι.
Γ.3.α.
ἔνδον: επιρρηματικό προσδιορισμός του τόπου στο θνῃσκόντων.
θνῃσκόντων: γενική απόλυτη αιτιολογική μετοχή, επιρρηματικός προσδιορισμός της
αιτίας στο ἐπιέζοντο.
τοῦ ἔπους: αντικείμενο στο ἀνεμνήσθησαν.
ὑπό τῶν παλαιῶν: εμπρόθετος προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου από το ὠνομάσθαι.
τοῦδε: γενική συγκριτική από το ὕστερος.
γενέσθαι: τελικό απαρέμφατο υποκείμενο στο ξυμβῇ.
3.β.
Οὗτος εἶπεν ὅτι τοιούτῳ πάθει οἱ Ἀθηναῖοι περιπεσόντες πιέζοιντο, (ειδική πρόταση)
Οὗτος εἶπεν τοιούτῳ πάθει τούς Ἀθηναίους περιπεσόντας πιέζεσθαι, (ειδικό
απαρέμφατο)
3.β. (ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ)
Υπόθεση: «ἤν δέ γε ποτε ἂλλος πόλεμος καταλάβῃ Δωρικός τοῦδε ὓστερος» και
«ξυμβῇ γενέσθαι λιμόν» (ἤν + υποτακτική).
Απόδοση: «κατά τό εἰκός οὓτως ᾂσονται» (οριστική μέλλοντα).
Σύνθετος υποθετικός λόγος του προσδοκωμένου.