163 / 350
162
Εκδόσεις ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ – Βιολογία Θετικών Σπουδών
Αν είναι φυλοσύνδετο:
Επομένως αποκλείεται το αλληλόμορφο που είναι υπεύθυνο για την ασθένεια να
κληρονομείται με υπολειπόμενο τρόπο.
Επιπρόσθετα, από το γενεαλογικό δένδρο 4 παρατηρούμε, ότι πατέρας που έχει
την ασθένεια, το άτομο
Ι1
, αποκτά κόρη χωρίς την ασθένεια, το άτομο
II1
. Έτσι
διαπιστώνουμε ότι το αλληλόμορφο που καθορίζει την ασθένεια αποκλείεται να
κληρονομείται με φυλοσύνδετο τρόπο. Αυτό γιατί γνωρίζουμε ότι τα θηλυκά
άτομα παίρνουν από ένα Χ φυλετικό χρωμόσωμα από τους δύο γονείς τους. Έτσι
από τη στιγμή που αποδείξαμε ότι το αλληλόμορφο που καθορίζει την ασθένεια
κληρονομείται με επικρατή τρόπο, εάν θεωρούσαμε ότι το υπολειπόμενο
αλληλόμορφο είναι φυλοσύνδετο τότε το άτομο
I1
θα είχε γονότυπο Χ
Α
Υ. Έτσι θα
έπρεπε να κληροδοτήσει το Χ
Α
επικρατές αλληλόμορφο σε όλες τις κόρες του.
Επομένως το άτομο
ΙΙ1
θα έπρεπε να πάσχει (άτοπο).
Επομένως το αλληλόμορφο γονίδιο που καθορίζει την έκφραση της ασθένειας
κληρονομείται με επικρατή αυτοσωμικό τρόπο.
Ο αλφισμός κληρονομείται με υπολειπόμενο αυτοσωμικό τρόπο.
Από το γενεαλογικό δένδρο 3 παρατηρούμε ότι γονείς που δεν έχουν την
ασθένεια, τα άτομα
Ι1
και
Ι2
αποκτούν παιδιά με την ασθένεια, τα άτομα
ΙΙ2
και
ΙΙ4
. Έτσι διαπιστώνουμε ότι το αλληλόμορφο γονίδιο που είναι υπεύθυνο για την
ασθένεια κληρονομείται με υπολειπόμενο τρόπο. Αυτό γιατί εάν ήταν επικρατές,
τότε οι γονείς, τα άτομα
I1
και
I2
, θα έπρεπε να είναι ομόζυγοι για το
υπολειπόμενο αλληλόμορφο, ενώ τα παιδιά τους τα άτομα
ΙΙ2
και
II4
, θα έπρεπε
να έχει ένα τουλάχιστον επικρατές αλληλόμορφο (άτοπο).
Αναλυτικότερα, επιτελώντας και τις κατάλληλες διασταυρώσεις για να
απορρίψουμε την περίπτωση το αλληλόμορφο γονίδιο για την ασθένεια να
κληρονομείται με επικρατή τρόπο έχουμε:
Αν είναι αυτοσωμικό:
P
1(ασθενείς
γονείς)
Χ
α
Χ
α
(
´
)
Χ
α
Υ
Γαμέτες
Χ
α
Χ
α
, Υ
F
1
Χ
α
Χ
α
, Χ
α
Υ
Φαινοτυπική
αναλογία
100% ασθενείς (άτοπο)
P
1(υγιείς γονείς)
αα
(
´
)
αα
Γαμέτες
α
α
F
1
αα
Φαινοτυπική
αναλογία
100% υγιείς (άτοπο)