135 / 220
134
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
3.β. «οὐδείς γάρ ἐθελήσει πρεσβεύειν»: Να μετατρέψετε την πρόταση στον πλάγιο
λόγο με όλους τους δυνατούς τρόπους, με εξάρτηση από το «Οὗτος ἔλεγεν».
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Γ.1. Και πρέπει, Αθηναίοι, να κρίνετε αφενός τους πρέσβεις με βάση τις περιστάσεις,
κατά τις οποίες εκπλήρωσαν την αποστολή τους, αφετέρου τους στρατηγούς με βάση
τις δυνάμεις, που είχαν στη διοίκησή τους. Καθόσον μάλιστα εσείς στήνετε αγάλματα
και δίνετε τις τιμητικές θέσεις και τα στεφάνια και τις διατροφές στο πρυτανείο όχι
σε όσους σας ανήγγειλαν την ειρήνη, αλλά σε όσους νίκησαν στη μάχη. Εάν όμως
αποδοθούν οι ευθύνες στους πρέσβεις και τα προνόμια στους στρατηγούς, θα κάνετε
τους πολέμους αδιάλλακτους και συνεχείς· γιατί κανείς δε θα θέλει να στέλνεται ως
πρεσβευτής.
Γ.2.
τόν πρεσβευτήν
ἐθεωρεῖτε
αἷς
πεπρεσβευκέναι
ὦ δύναμι
ἱστάσθω
ἀπαγγελοῖμεν
τοῦ νικῶντος
ἦσθα
τῶν δωρεῶν.
Γ.3.α.
Ἀθηναῖοι: επιθετικός προσδιορισμός στο ἄνδρες.
θεωρεῖν: τελικό απαρέμφατο υποκείμενο στο χρή.
πρός τόν καιρόν: εμπρόσθετος προσδιορισμός της αναφοράς στο θεωρεῖν.