124
Εκδόσεις ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ – Βιολογία Θετικών Σπουδών
Απάντηση:
Α1
.
γ
Α2
.
β
Α3
.
α
Α4
.
δ
Α5
.
α
Β1.
Να περιγράψετε τη διαδικασία που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1990
στη γονιδιακή θεραπεία της ανεπάρκειας του ανοσοποιητικού συστήματος,
η οποία οφείλεται στην έλλειψη του ενζύμου απαμινάση της αδενοσίνης
(ADA). (Μονάδες 8)
Β2.
Να περιγράψετε τη μέθοδο της μικροέγχυσης. (Μονάδες 6)
Β3.
Ποιες πληροφορίες περιέχει το μιτοχονδριακό DNA και γιατί τα μιτοχόνδρια
χαρακτηρίζονται ως ημιαυτόνομα οργανίδια; (Μονάδες 6)
Β4.
Γιατί ο γενετικός κώδικας χαρακτηρίζεται ως εκφυλισμένος; (Μονάδες 5)
Απάντηση:
Β1.
Η γονιδιακή θεραπεία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 1990
σε ένα τετράχρονο κορίτσι που έπασχε από ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού
συστήματος. Η ασθένεια αυτή οφείλεται στην έλλειψη του ενζύμου
απαμινάση της αδενοσίνης (ADA), που παίρνει μέρος στον μεταβολισμό των
πουρινών στα κύτταρα του μυελού των οστών. Η έλλειψη οφείλεται σε
μετάλλαξη του γονιδίου που παράγει το ένζυμο αυτό. Η ασθένεια εμφανίζει
αυτοσωμικό υπολειπόμενο τύπο κληρονομικότητας.
Η διαδικασία που ακολουθείται στη γονιδιακή θεραπεία της παραπάνω
ασθένειας είναι η εξής:
·
Λεμφοκύτταρα του παιδιού παραλαμβάνονται και πολλαπλασιάζονται σε
κυτταροκαλλιέργειες.
·
Το φυσιολογικό γονίδιο της απαμινάσης της αδενοσίνης ενσωματώνεται σε
έναν ιό-φορέα (ο οποίος έχει καταστεί αβλαβής) με τις τεχνικές του
ανασυνδυασμένου DNA.
·
Ο γενετικά τροποποιημένος ιός εισάγεται στα λεμφοκύτταρα.
·
Τα γενετικά τροποποιημένα λεμφοκύτταρα εισάγονται με ενδοφλέβια
ένεση στο παιδί και παράγουν το ένζυμο ADA
Βέβαια τα τροποποιημένα λεμφοκύτταρα δε ζουν για πάντα μέσα στον
οργανισμό -δηλαδή η θεραπεία δεν είναι μόνιμη- και χρειάζεται συνεχής
έγχυση τέτοιων κυττάρων.
ΘΕΜΑ Β
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 20
13