290 / 294
Εκδόσεις ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ – Αρχές Οικονομικής Θεωρίας
288
Παρατηρούμε ότι για
6
6
Q
το MC=15>AVC=14,2. Συνεπώς, συμπεραίνουμε
ότι η ελάχιστη τιμή στην οποία συμφέρει την επιχείρηση να παράγει και να
προσφέρει προϊόν, είναι η τιμή Ρ=15.
Στην τελευταία γραμμή του πίνακα κόστους – παραγωγής παρατηρούμε ότι το
συνολικό κόστος της επιχείρησης αυξάνεται σε TC
15
=870 ενώ το συνολικό
προϊόν παραμένει σταθερό και ίσο με
15
15
Q
μονάδες και το οριακό κόστος
τείνει στο άπειρο. Στο σημείο αυτό η επιχείρηση δεν έχει νόημα να αυξήσει
αναίτια το συνολικό της κόστος χωρίς αύξηση του παραγόμενου προϊόντος,
ενώ είναι ευνόητο ότι δεν υφίσταται τιμή ίση με το ανερχόμενο τμήμα του
οριακού κόστους η οποία να τείνει στο άπειρο. Για το λόγο αυτό δεν
συμπεριλαμβάνουμε τα δεδομένα παραγωγής που αντιστοιχούν σε άπειρο
οριακό κόστος στον πίνακα προσφοράς της επιχείρησης.
Άρα, ο πίνακας προσφοράς της επιχείρησης διαμορφώνεται ως εξής:
P
Q
S
15
6
43,8
10
50
12
55
15
Γ2.
Δεδομένου ότι έχουμε 10 πανομοιότυπες επιχειρήσεις με βάση τον πίνακα
προσφοράς της επιχείρησης μπορούμε να κατασκευάσουμε τον πίνακα
αγοραίας προσφοράς πολλαπλασιάζοντας την Q
S
επί το πλήθος των
επιχειρήσεων:
P
Q
S ΑΓΟΡΑΙΑ
15
6×10 =
60
43,8
10×10 =
100
50
12×10 =
120
55
15×10 =
150
Γ3.
Επειδή η συνολική δαπάνη των καταναλωτών παραμένει σταθερή, η αγοραία
συνάρτηση ζήτησης είναι ισοσκελής υπερβολής. Η σταθερά Α ισούται με τη
συνολική δαπάνη των καταναλωτών και η αγοραία συνάρτηση ζήτησης έχει την
αλγεβρική μορφή
6.000
D
Q
P
.
Μετά από έλεγχο γραμμικότητας της αγοραίας προσφοράς προκύπτει ότι δεν
είναι ευθεία αφού η κλίση (δ) των διαδοχικών ευθυγράμμων τμημάτων δεν
είναι σταθερή κατά μήκος της καμπύλης προσφοράς.
Επειδή λοιπόν η αγοραία προσφορά δεν εκφράζεται με γραμμική συνάρτηση,
θα κατασκευάσουμε έναν πίνακα αγοραίας ζήτησης με τις τιμές του πίνακα