121 / 220
120
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ᾧ
χείριστα, κάκιστα.
Γ.3.α.
ἀγνοεῖν: ειδικό απαρέμφατο αντικείμενο στο δοκεῖ.
διά τό ἐψεῦσθαι: εμπρόσθετος προσδιορισμός της αιτίας στο πάσχουσιν.
ἑαυτοῖς: δοτική αντικειμενική στο ἐπιτήδεια.
ὧν: αντικείμενο στο δέονται.
ἀναμάρτητοι: κατηγορούμενο στο οὗτοι από το γίγνονται.
τῶν ἄλλων: γενική αντικειμενική στο χρείας.
3.β.
«ὅτι διά μέν τό εἰδέναι … ἄνθρωποι»: Δευτερεύουσα ειδική πρόταση επεξήγηση στο
ἐκεῖνο.
«καί ἅ μέν ἐπίστανται»: Δευτερεύουσα αναφορική προσδιοριστική πρόταση
αντικείμενο στο πράττοντες.