205 / 220
204
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
σημανεῖ
τετράφθαι.
2.β.
Ἐβούλετο καὶ ὑπομνήσεις ποιήσασθαι τῷ πρεσβυτέρῳ οὗ ᾔδει / ᾔδειν.
Γ.3.α.
«ὡς ᾔσθοντο τῶν λόγων»: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση.
«ἔδοξεν αὐτοῖς παριτητέα ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους εἶναι, τῶν μὲν ἐγκλημάτων πέρι
μηδὲν ἀπολογησομένους, δηλῶσαι δὲ περὶ τοῦ παντὸς»: κύρια πρόταση.
«ὧν αἱ πόλεις ἐνεκάλουν»: δευτερεύουσα ονοματική αναφορική πρόταση,
προσδιοριστική στο τῶν ἐγκλημάτων.
«ὡς οὐ ταχέως αὐτοῖς βουλευτέον εἴη»: δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση.
ἀλλ' ἐν πλέονι σκεπτέον (εἴη): δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση.
3.β.
«
ὅση εἴη δύναμιν
»:
Η δευτερεύουσα ονοματική πρόταση (πλάγια ερωτηματική)
εκφέρεται με ευκτική του πλαγίου λόγου (εἴη), γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού
χρόνου (ἐβούλοντο) και δηλώνει το υποκειμενικό και αβέβαιο.
3.γ.
τῶν ἐγκλημάτων πέρι: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει αναφορά ως
επιρρηματικός προσδιορισμός στη μετοχή ἀπολογησομένους.
ἀπολογησομένους: επιρρηματική τελική μετοχή συνημμένη στο εννοούμενο
υποκείμενο του απαρεμφάτου αὐτούς, ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο
απαρέμφατο εἶναι.
ὧν: αντικείμενο του ρήματος ἐνεκάλουν, ύστερα από έλξη του αναφορικού από τον
τύπο της κύριας πρότασης τῶν ἐγκλημάτων, αντί του τύπου οἷς.